Μπαρούφες…

Αυτοί που ζητάνε σήμερα τη στάση πληρωμών, προφανώς δεν καταλαβαίνουν τι είναι το περιβόητο πρωτογενές έλλειμμα: είναι τα λεφτά που έτσι κι αλλιώς θα μας λείπανε αν αποφασίζαμε να ζητήσουμε από το Δημόσιο να παγώσει τις υποχρεώσεις μας. Και για να μετατραπεί το πρωτογενές έλλειμμα σε πρωτογενές πλεόνασμα, θα έπρεπε να δίνεται σκληρή μάχη για την δίκαιη κατανομή των βαρών. Κι όμως η κοινωνία παρακολουθεί άναυδη την πειρατική σοσιαληστρική επιδρομή σε μια χώρα με υψηλότατα ποσοστά ιδιοκατοίκησης.

Εύκολα καταλαβαίνει όποιος ζει σ’ αυτήν τη χώρα, ότι για τα άγνώστου ύψους δισεκατομμύρια ευρώ που θα λείπουν από τα ταμεία του κράτους στο τέλος της χρονιάς, υπεύθυνο είναι το μεγάλο φαγοπότι της διαφθοράς και του παρασιτισμού που συνεχίζεται απρόσκοπτα.

Υπάρχουν δύο τρόποι και δεν χρειάζεται να είσαι ο Μπαρουφάκης για να τους κατανοήσεις:

Περιορισμός των εξόδων, πράγμα που είναι πολύ δύσκολο γιατί στις περισσότερες θέσεις διοίκησης, αιρετές και δοτές, οι διορισμένοι καρεκλοκεύνταυροι είναι είτε ανίκανοι είτε πνιγμένοι στη γραφειοκρατία και –συχνότερα και χειρότερα- στον παραγοντισμό. Και επικίνδυνα «φαστ τρακ» εργαλεία στα χέρια τέτοιων ανθρώπων, καλύτερα να λείπουν. Έτσι πάει και η περιπόθητη ανάπτυξη: σαν πέτρα που αργοβουλιάζει στον κόπρο του Αυγείου της εθιμικά ή τυπικά νομοκατεστημένης δημόσιας διοίκησης. Το θέμα δεν είναι πολιτικό, με την έννοια ότι τέμνει οριζόντια την κοινωνία μας, ως σύνολο. Χωρίς άλλη ιδέα, η κυβέρνηση μακελεύει τους συνταξιούχους και αποδεκατίζει έμπειρους υπάλληλους, στέλνοντας τους στη σύνταξη, επιβαρύνοντας τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Από την άλλη μεριά, παίζοντας την τυφλόμυιγα –για να έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία- αποδεκατίζει σαραντάρηδες που για δέκα-δεκαπέντε χρόνια, σε δημοσιοϋπαλληλικά γραφεία, έχουν εκπαιδευτεί να μην κάνουν τίποτα. Κι είναι και χρεωμένοι με το στεγαστικό δάνειο του σπιτιού για το οποίο καλούνται να πληρώσουν έκτακτη εισφορά που όμως θα γίνει μόνιμη γιατί η Τρόικα αποδοκιμάζει τα προσωρινά, αλλά συνιστά τα μόνιμα μέτρα.

Αύξηση των Εσόδων: Αντί να δούμε μια κυβέρνηση που θα άνοιγε όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς ξεκινώντας από όλους εκείνους που μετανάστευσαν τα χρήματά τους σε ασφαλέστερα λιμάνια εκτός Ελλάδος και να φορολογήσει τη μεγάλη σωρευμένη για δεκαετίες φοροδιαφυγή, ασχολείται με την φοροαποφυγή της μαρίδας, με συλλογή αποδείξεων και λοιπά κίνητρα κατανάλωσης χαρτιού και κουτόχορτου. Κι η περιπόθητη ανάπτυξη βουλιάζει αργά, σα πέτρα σε σκατόλακο.