Για τον υποφαινόμενο blogger, τον Raskolnick

O Rascolnick γεννήθηκε στην Κρήτη, από γονείς με διαφορετικά επίθετα. Οι γονείς του, τον βάφτισαν, από τον παππού του, Αλέξανδρο, σε μια ορθόδοξη εκκλησία των Χανίων, χωρίς να τον ρωτήσουν αν το ήθελε. Δεν το ήθελε, γιατί ποτέ δεν υπήρξε ένθεος. Οι παπάδες και οι αστυνομικοί του προκαλούσαν πάντα μιαν, εν πολλοίς ανεξήγητη, απέχθεια.

Αργότερα, οι Άραβες φίλοι του τον φώναζαν για πολλά χρόνια Ισκαντάρ, επίσης χωρίς να τον ρωτήσουν αν το ήθελε.  Το ήθελε, γιατί το θεωρούσε -και συχνά ήταν- σημάδι φιλίας.

Έζησε σε διάφορα μέρη, δουλεύοντας για κάμποσα χρόνια σε διάφορες χώρες του εξωτερικού. Πάντα του άρεσε το γράψιμο, αλλά σπανίως είχε τον απαιτούμενο χρόνο κι έτσι η φλόγα του για να γράψει ήταν μισόσβηστη.

Τώρα, έχοντας μείνει άεργος και εγκαταστημένος ξανά, πίσω στα γενέθλια εδάφη, αγανάκτησε κι αυτός με τα απίστευτα που γίνονται στην πατρίδα κι άρχισε να κρατάει πιο συστηματικά  το παλιό του «Σημειωματάριο κάτω από το μαξιλάρι».

Είναι δημιουργός του concept “OKTANA by Raskolnick”  και προσπαθεί να το κρατάει αναμμένο με τα collages του, που τα φτιάχνει ο ίδιος από φωτογραφίες που αλιεύει στο διαδίκτυο.

Κάνει σχολιασμό πολιτικό, αλλά όχι μόνο πολιτικό, στην Ο.Κ.Τ.Α.Ν.Α. (Οικολογική Κίνηση Τετελεσμένα Αγανακτισμένων, Νεόπτωχων Αυγοβόλων) στο facebook.

Σποραδικά γράφει μικρά διηγήματα κι όποτε τύχει να το μάθει, παίρνει μέρος σε λογοτεχνικά projects.

Φτιάχνει και μια σούπα από σχόλια δικά του, ανακατεμένα με ξένα και φωτογραφίες, γελοιογραφίες και artworks.  

Αυτά είναι τα αντικαταθλιπτικά του, εν αναμονή της εξέγερσης των ραγιάδων.

Επειδή όλα αυτά τα κάνει μόνος του χωρίς να τον βοηθά κανείς άλλος, διαβάζει ελάχιστα τον τελευταίο καιρό–δυστυχώς δεν προλαβαίνει.

Συλλογές με κολάζ του εκτίθενται και σε διάφορα άλλα σημεία, όπως το Picify, το Flickr, το ArtStack κ.α. (creative commons). Τελευταία, σκέφτεται να ασχοληθεί περισσότερο με το ασπρόμαυρο, αλλά σκέφτεται παράλληλα μήπως  και θα ήταν φρονιμότερο να την ξανακοπανήσει από την αγαπημένη χώρα όπου θάλλει η φαιδρά ροδακινέα, γι’ άλλη γη και γι’ άλλα μέρη.

Και τώρα θα προσθέσω:  Όσοι από σας πια βαρεθήκατε στον κόσμο αυτόν τον άδικον και τον βλακώδη να άγεσθε και να φέρεσθε από τους ψεύτες, από τους σοφιστάς και λαοπλάνους, όσοι πια βαρεθήκατε οι δεσμοφύλακές σας σαν τόπια ταλαίπωρα να σας εξαποστέλλουν εις τον Καϊάφα και πριν απ’ αυτόν στον Άννα, προσμένοντας να έλθη η Ώρα η χρυσαυγής, η πολυύμνητος και ευλογημένη, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, όσοι την σημερινήν ελεεινήν πραγματικότητα να αλλάξετε ποθείτε, προσμένοντας να έλθη η Ώρα, όσοι πιστοί, όσοι ζεστοί, ελάτε και ως ανακράξωμεν μαζί (νυν και αεί, νυν και αεί) σαν προσευχή και σαν παιάνα, ας ανακράξωμεν μαζί, με μια ψυχή, με μια φωνή – ΟΚΤΑΝΑ!